Żłobek, jako pierwsza placówka, do której trafia dziecko po okresie niemowlęcym, w którym przebywało przede wszystkim z matką i ojcem, pełni kluczową rolę w przyszłej edukacji małego człowieka. Rozstanie nie jest łatwe ani dla jednej, ani dla drugiej strony. Dlatego tak kluczową rolę odgrywa współpraca opiekunek i opiekunów z rodzicami nowych podopiecznych.
Rodzic musi mieć pewność, że jego pociecha będzie w nowym miejscu bezpieczna i traktowana z czułością. Zanim powierzy obcej osobie opiekę nad swoim potomkiem musi wiedzieć, że zostaną zapewnione mu wszystkie warunki do odpowiedniego rozwoju. Nowy opiekun bądź opiekunka musi być więc osobą niezwykle wrażliwą i empatyczną, aby zrozumieć oraz spróbować oswoić strach zarówno jednej, jak i drugiej strony.
Kluczowym elementem w komunikacji z rodzicami jest wywiad dotyczący dziecka: jego charakteru – czy jest skłonne do płaczu, czy zazwyczaj pogodne, czy jest lękliwe, czy nie odczuwa strachu przed ludźmi, których nie zna, jak reaguje na sytuacje stresowe, czy zanosi się płaczem lub potrzebuje się przytulić; zwyczajów – pory spania i karmienia, sposobu usypiania, sposobu karmienia; ulubionych zabaw i upodobań – jeśli na początku nie może się rozstać z maskotką, smoczkiem lub kocykiem – należy pozwolić mu zabrać tę namiastkę domu ze sobą. Okres adaptacji dziecka do miejsca, które stanie się dla niego drugim domem jest niezwykle istotny. Maluszek musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości i powoli dostosować się do panujących w placówce reguł i zasad. Bardzo często dziecko, które ma trudności z rozstaniem się z rodzicami znajduje pocieszenie w osobie wybranego opiekuna lub opiekunki, którego nie opuszcza nawet na krok lub reaguje płaczem, gdy straci go z pola widzenia.
Pobyt w żłobku to okres pierwszych wzlotów i upadków. To czas pierwszych kontaktów z rówieśnikami, pierwszych słów, uśmiechów i prób samodzielności. To czas pierwszych siniaków przy stawianiu nieporadnych kroków, wyrzynania się pierwszych ząbków i nierzadko tęsknego płaczu za matczynym uściskiem. Aby pomóc maleńkiemu człowiekowi przejść przez ten niewątpliwie trudny etap, konieczna jest ścisła współpraca opiekunów i rodziców, dzielenie się wątpliwościami, świętowanie małych i dużych sukcesów, zadawanie pytań i udzielanie rzetelnych odpowiedzi. Jednych i drugich łączy przecież jedno – troska o dobro dziecka. I to zawsze powinno stać na pierwszym miejscu.
